Sepahat Cakap di Ujung Kampus

tak ada bulan terbit di mata capung
pagi ini, sayang
sebab aku telah berhenti
untuk membaca
yang tak tertulis
untuk kemudian
laju, menjemput matahari
esok

tak ada purnama lagi,
sebab kita tak lagi lahir
di dada daun
tapi sebenar tiada
ketiada

ah, sayang
aku nyungsep di retorika
kau dan sepasang merpati